Μέντα
Γεωργία Χριστοδουλοπούλου, Αθήνα
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώστες των αρετών των βοτάνων, χρησιμοποιούσαν τη μέντα τρίβοντας τη πάνω στο τραπέζι που θα γευμάτιζαν παίρνοντας έτσι όλη την υπέροχη μυρωδιά της και καθαρίζοντας με αυτό τον τρόπο την ατμόσφαιρα. Επίσης αρωμάτιζαν το νερό και απολάμβαναν το μπάνιο τους . Τον 6ο αιώνα κυκλοφορούν οι πρώτες κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο. Η μέντα χρησιμοποιείται ακόμα ευρέως κατά της δυσπεψίας και των νευρικών διαταραχών, κατά των ιλίγγων και της αϋπνίας, της γαστρίτιδας και του βήχα, του κρυολογήματος και του πονόλαιμου και ως αντισπασμωδικό.
Το αφέψημα της μέντας είναι αρωματικό και δροσιστικό. Εχει σπασμολυτικές, διεγερτικές και σε υψηλές δόσεις αφροδισιακές ιδιότητες. «Τα φρέσκα φύλλα μέντας ανακουφίζουν από τους πόνους των ρευματισμών, ενώ αν τα τρίψεις στο μέτωπό σου, ως διά μαγείας θα σου περάσει ο πονοκέφαλος» σου λέει ο ομοιοπαθητικός-βοτανοθεραπευτής, Αναστάσιος Πέππας. «Το αιθέριο λάδι της μέντας το χρησιμοποιούν για γαργάρες σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονής στο ρινοφάρυγγα, ενώ το τσάι μέντας συνιστάται για την καταπολέμηση της δυσπεψίας και της διάρροιας ως σπασμολυτικό για να στρώσει το στομάχι μετά από έναν εμετό ή να καταπραΰνει τις φλεγμονές του εντέρου. Είναι καταπραϋντικό για το βήχα, την καταρροή και για το κοινό κρυολόγημα, ενώ φημολογείται ότι βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία του ήπατος».